Chociaż minęły prawie 3 lata od tragedii, która pochłonęła życie 72 osób w pożarze 14 czerwca 2017 r. w 24-piętrowym Grenfell Tower w Londynie, w końcu zaczynają nadejść zmiany.

Kiedy dochodzi do tragedii takiej jak ta, jest to sygnał ostrzegawczy dla organów regulacyjnych i rządów na całym świecie. Jednak chociaż wszyscy chcielibyśmy zobaczyć zmiany, aby zapobiec powtórzeniu się podobnego zdarzenia, w rzeczywistości zaangażowanych jest wielu interesariuszy, a zmiana systemowa wymaga czasu. Lata, nie miesiące.

Na przykład dość łatwo byłoby po prostu nakazać, aby zewnętrzna okładzina, która została użyta, została zakazana, usunięta ze wszystkich innych budynków i nigdy więcej nie była używana. Rząd Wielkiej Brytanii przeznaczył ponad 1 miliard funtów na rozwiązanie niebezpiecznych okładzin, co pomoże zapobiec takim sytuacjom w przyszłości. Prawidłowy? Może.

Problem polega na tym, że kiedy producenci manipulują testami bezpieczeństwa i fałszują twierdzenia, tak jak w przypadku Grenfell, skąd możesz mieć pewność, że produkt zastępczy nie ma podobnych problemów z palnością? Zwłaszcza, że istnieje wiele agencji testujących, wiele standardów i trudna do znalezienia identyfikowalność od produkcji do zastosowania. Dodaj do tego fakt, że każdy region ma swój organ zarządzający, a odpowiedzialność i zapobieganie podobnym katastrofom nie jest takie proste.

I nawet gdyby raporty producentów były dokładne i przeprowadzono odpowiednie testy, było całkowicie jasne, że nie powstrzymałoby to rażącego zaniedbania, ponieważ Rada Kontroli Budowlanej Grenfell, Organizacja Zarządzania Najemcami Kensington and Chelsea (KCTMO), była chętna do osiągnięcia zysku powyżej bezpieczeństwa. Aby pójść na łatwiznę, przestawili się z droższych paneli okładziny cynkowej na aluminiowe alternatywy, oszczędzając w ten sposób około 290 000 funtów. Stało się to główną przyczyną rozprzestrzeniania się pożaru.

I nawet jeśli raporty producentów były dokładne, a właściciele słusznie przedkładali bezpieczeństwo nad zysk, powszechna niekompetencja organów rządowych i normalizacyjnych, w tym British Research Establishment, British Standards Institute (BSI) i British Board of Agrement (BBA), sprawia, że jakiekolwiek bezpieczeństwo „dowód” był wysoce podejrzany.

Ale niestety nadchodzą zmiany. 

Sojusz ponad 80 organizacji uzgodnił zestaw norm bezpieczeństwa przeciwpożarowego, które mogą być stosowane do budynków w dowolnym miejscu na świecie, o nazwie Koalicja wspólnych zasad międzynarodowych norm bezpieczeństwa pożarowego (IFSS).

Jeśli ONZ przyjmie standardy, jesteśmy znacznie bliżej osiągnięcia tego, co jest ostatecznie potrzebne – standardów globalnych. Ale do tego czasu to do użytkownika końcowego należy upewnienie się, że twierdzenia producentów są dokładne, budowniczowie i właściciele odpowiednio przestrzegają wytycznych kodeksu budowlanego i stawiają bezpieczeństwo na pierwszym miejscu, a agencje testujące są godne zaufania, niezależne i nie mają konfliktu interesów biznesowych.